ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΑΜΕ?

Ποτε θα μαθουμε επιτελους να κολυμπαμε σ αυτην την χωρα?Ειναι δυνατον μια χωρα σαν την δικη μας,που η θαλασσα ειναι συνδεδεμενη με την ζωη μας και την ιστορια μας να μην ξερουμε να κολυμπαμε?
Βασικα ολα ειναι θεμα παιδειας,κανονικα θα επρεπε να μαθαιναν τα παιδια μας στο σχολειο αλλα τι να λεμε τωρα,εδω δεν υπαρχουν βασικα πραγματα.
Ξερω πολλες περιπτωσεις φιλων,συνομιληκων που δεν ξερουν κολυμπι γιατι κανενας δεν φροντιζε να τους μαθει.
Ετσι συνανταμε το φαινομενο κατοκοι αλλων χωρων που βλεπουν θαλασσα 15 μερες τον χρονο να ειναι καλυτεροι κολυμβητες απο εμας.
Αφου λοιπον δεν φροντιζει η παιδεια μας να μαθει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στα παιδια μας να κολυμπανε,πρεπει να το κανουμε εμεις οι γονεις στελνοντας τα σε πισινες,πρεπει να κανουμε τα παιδια μας να αγαπησουν την θαλασσα και να μην ξεχναμε οτι ειναι και πολυ καλη γυμναστικη.

Σας παραθετω ενα δημοσιευμα της καθημερινης στις 9/8/2008


Δεκάδες θύματα ελλείψει παιδείας στην κολύμβηση
Πάνω από 150 άτομα έχουν πνιγεί από τις αρχές του φετινού καλοκαιριού μέχρι σήμερα σε διάφορα σημεία της χώρας μας. Ο αριθμός αυτός αναμένεται να διπλασιαστεί έως το τέλος του χρόνου για δύο -κυρίως- λόγους: την έλλειψη κατάλληλης παιδείας από τους Ελληνες, αλλά και την απουσία ναυαγοσωστών στις περισσότερες παραλίες. Ο υδάτινος πνιγμός είναι η δεύτερη αιτία θανάτου από ατύχημα στην Ευρώπη, ενώ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, μέχρι και 450.000 άνθρωποι ανά την υφήλιο χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από την ίδια αιτία. Στην χώρα μας περίπου 300 άτομα σκοτώνονται ετησίως (κυρίως κατά τους θερινούς μήνες) από πνιγμό. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί: Από την 1η Ιουνίου μέχρι σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους σε πνιγμό 157 άτομα. Η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών ήταν Ελληνες (137), 22 ήταν αλλοδαποί και 4 των οποίων η ταυτότητα δεν έχει διευκρινιστεί, 101 άντρες, 54 γυναίκες και 2 παιδιά.
Κατά βάση οι πνιγμοί στη χώρα μας έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι οι γνώσεις κολύμβησης των περισσοτέρων Ελλήνων είναι ανεπαρκείς, αναφέρει στην «Κ» ο πρόεδρος της Ελληνικής Ναυαγοσωστικής Ακαδημίας κ. Νίκος Γιοβανίδης. «Πάνω από τους μισούς Ελληνες δεν ξέρουν κολύμπι. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες τα παιδιά υποχρεωτικά μαθαίνουν κολύμπι σε πισίνες από μικρή ηλικία, στην Ελλάδα δεν υπάρχει ανάλογη πρόβλεψη οπότε ό, τι κάνει ο καθένας μόνος του». Υποχρεωτικά είναι τα μαθήματα κολύμβησης σε άλλες χώρες για τα παιδιά, ακόμα και από τριών ετών. «Υπάρχει μια πολιτική για το θέμα. Στην Ισπανία μέσα σε λίγα χρόνια οι θάνατοι από πνιγμό έπεσαν κατακόρυφα, διότι ακολουθήθηκε μια ολοκληρωμένη πολιτική» αναφέρει στην «Κ» ο κ. Αγης Τερζίδης, παιδίατρος στο Κέντρο Ερευνας και Πρόληψης Ατυχημάτων του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα παιδιά είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση όσον αφορά τους πνιγμούς, αφού έχει παρατηρηθεί ότι δεν φωνάζουν για βοήθεια την ώρα του πνιγμού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απαιτείται συνεχής οπτική επαφή προκειμένου η επιτήρηση να είναι αποτελεσματική.
Θύματα πνιγμών ωστόσο πέφτουν συνήθως οι έφηβοι αλλά και οι ηλικιωμένοι. Στους ανηλίκους οι πνιγμοί οφείλονται στην έλλειψη επιτήρησης και στην κατανάλωση αλκοόλ (ειδικά για τους εφήβους).
Σύμφωνα πάντως με τα επίσημα στοιχεία, οι περισσότεροι πνιγμοί αφορούν ηλικιωμένα άτομα. «Οι περισσότεροι πνιγμοί προέρχονται από παθολογικά αίτια (καρδιακή ανεπάρκεια, υπέρταση κ. ο. κ.) και αφορούν κυρίως άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Αυτές είναι και οι περιπτώσεις που συνήθως αποβαίνουν μοιραίες, καθώς κάποιος χάνει τις αισθήσεις του μέσα στο νερό» περιγράφει στην «Κ» ο δρ Χαράλαμπος Γκούβας, ορθοπεδικός χειρουργός, τραυματολόγος. «Τα νεαρά άτομα γλιτώνουν τις περισσότερες φορές. Μιλώντας μετά μαζί τους διαπιστώνω πως η γνώση τους στο κολύμπι δεν ήταν επαρκής» συμπληρώνει ο ίδιος.
Παραθυράκια του νόμου
Παράλληλα, ο νόμος που προβλέπει να υπάρχει ένας ναυαγοσώστης σε κάθε πολυσύχναστη παραλία (με έστω 500 λουόμενους την ίδια στιγμή) ανά 600 μέτρα δεν φαίνεται να εφαρμόζεται. Πηγές του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ) αναφέρουν πως η ευθύνη βαραίνει τους δήμους, οι οποίοι εκμεταλλεύονται παραθυράκια του νόμου για να αποφύγουν τα έξοδα για τον εξοπλισμό και τον μισθό των ναυαγοσωστών. «Μερικοί δήμοι προκηρύσσουν τον διαγωνισμό μερικές μέρες πριν την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένας διαθέσιμος για να εργαστεί» περιγράφει ο κ. Γιοβανίδης, προσθέτοντας πως συχνό είναι και το φαινόμενο του «αποχαρακτηρισμού» των παραλιών από πολυσύχναστες σε μη.